4:00pm oras ng labasan, pupunta na sya sa CR para magayos. Halos isang galong pabango ang ibinuhos nya para maging mabango sya Hindi nga nagpaLit ng damit naka-uniform sya na pupunta.Tnxt na nya, kung pwede ba nyang samahan o ihatid man lang pauwi. Ang kuLit nga ng ichura nya eh...parang asong ngiti ang lumabas sa mukha nya. Nasasabik siguro na makita sya at masamahan. Dumiretso na sya sa eskwelahan,hinihintay na lang kung papadating na. May kasama ata syang mga tropa nya. Ok nga yun para enjoy daming makikilala pati makakakwentuhan. Haaaaay... sya na ba yun bat ganun, ang ganda nya ang swerte ko pala nagkaroon ako ng pagkakataon na makausap, makita at makilala ang isang prinsesang katuLad nya. Na tulala na lang hindi alam anong unang sasabihin. Kumuha ng panyo sa bulsa, pinunasan ang mukha sabay ngiti. Oh... tara?! Biglang nagpaalam ang tropa nya mauuna na daw pauwi. Cge ingat kayo, sabi nya. Umupo siLa sa isang bench na nagkakailangan. Anong oras tapos ng klase mo? Kaninang 5 pa. Ah...sabay sulyap sa bawat galaw ng mukha nya. ang swerte ko pala talaga kahit ganito lang na nakakausap ko sya soLve na solve na. Eh...wala ka bang gagawin mamaya baka gusto mo ng umuwi...ahmmm...ano sabihin mo lang kung gusto mo ng umuwi ah. Hindi cge ok lang. Bat sya ngumiti, grabe ang sarap ng pakiramdam.
Tara gusto mo bang kumaen? Tara! Eto pwede na ba tong chippy? Cge, kukuha ako ng malaki. Ehehehe...oh ayan ah ubusin mo yan lahat ah?! Ano ka ba ehehehe...cge upakan naten yan. Bumalik sa bench, inumpisahan ang pagaabot ng chippy sa kanya. Lumapit sya sa tabi nya ng mas malapit. Naranasan mo na ba yung point na isang pagkakataon iniisip mo na bigla kang makakaramdam ng napakasayang sandali sa buong buhay mo. Sabay sandal sa balikat. Ehhh...Oo. Pero anong kLase bang pagkakataon yun? Yun yung pangyayari na nakuha mo yung pinaka-pangarap mong kasama na nakaupo at magkatabi sa isang bench. Parang ang simple lang pero kung aLam mo lang kung gaano nakakapagsaya ng feeling yung ganun. Talaga? ehh....yun lang kasi yung pangarap ko eh, sabi nya. Salamat toL ah, wala lang... basta ako ng bahala hindi na nya hahayaang mawala yung ganung pagkakataon. Nakatahimik siLa. Hindi nya alam na napapaiyak na, kasi sa sobrang tuwa. Oh bat ka umiiyak, ahhmmm...saLamt ah! Sabay titig sa maganda nyang mukha habang iniisip ang pangarap na natupad kahit sagLit lang pero walang katapusan sa utak na tumatakbo. Ano gusto mo ng umuwi. Pinapauwi mo na ata ako eh, baka nga gusto mong umuwi na? Ehhh ayoko ngang matapos tong moment na to eh. Salamat talaga. Sige na nga tara na. Naglalakad silang pauwi. Ihahatid na nya, kasi gusto nya pang makausap at makasama kahit sagLit bago sila umuwi. Salamat ule sa ngiti ah...basta kung alam mo lang toL. Bahala ka. Ehehehehe....ang kulet ng mukha nya grabe...haaaaaay! Cge dito na ko ah, ingat paguwi ah. Sabay titig uLe nanlalambot yung pakiramdam nya sa tuwa. Hindi sya makapaniwala na nakasama nya sa isang pagkakataon. Walang ilangan, ang sarap daw solve na solve. Hindi na nga nya nakikita yung mag tao habang naglalakad sya, nakikita nya pa din yung ngiti ng mukha nya, napapangiti tuLoy si gago. Hindi na nya daw pakakawalan kahit ano pa, maiintindihan daw sya sabi nya eh. Umuwi na si Nicanor habang nagiisip, at nagiisip pa din ng walang katapusan. Buti na lang tinanggap daw sya ni France. Kala nya mandidiri sya pero ang bait pala nya. Sya na daw talaga. Hindi na nya iisipin yung nagiisip ng hindi maganda sa kanila lalo na sa kanya. Ang mahalaga ayun oh, meron kayo nyan. Tol, ako lang merong nyan. Oh ano... ang saya daw wala daw katulad? Umuwi si gago sa bahay ang kulit kung ano-anong pinagsasabi ang saya daw eh. Sabagay?!